قلعه فلک الافلاک بر روی تپه ای بزرگ و سنگی مشرف به رودخانه ای در شهر خرم آباد واقع شده است. در زیر این قلعه چشمه بزرگی جاری است . پایه های قلعه بر روی تیغه های سنگی و بنای سنگ قلوه ای استواراست . این قلعه در نوشته های تاریخی به شاپور خواست معروف بوده است و از اوائل قرن هشتم به بعد و پس از ساخته شدن شهر جدید خرم آباد این قلعه نیز به نام خرم آباد نامیده شد . احتمالا نام فلك الافلاك از زمان قاجاره روی آن گذاشته شده است. ساختمان قلعه را به ساسانیان نسبت داده لاند اما آنچه مسلم است این قلعه در قرن چهارم هجری به فرمان بدرین حسنویه تجدید بنا شده است. این قلعه دارای هشت برج است كه محیط كلی ان228 متر و ارتفاع بلندترین دیوارآن تا سطح تپه 5/22 متر است در گذشته تمام قلعه فلك الافلاك یك صحن داشته اما در دوره های بعد با ساختن چند اتاق آنها ار به دو قسمت كرده اند .صحن اول به ابعاد5/22در 31 متر است و هشت اتاق دارد .شمال شرقی این صحن با راهرویی به محوطه ای منته میود كه چاه قلعه در آن واقع دشه است وعمق این چاه تا چشمه ای است كه تا زیر تپه جریان دارد . در قدیم دور قلعه با بارویی دوازده برج به هم متصل میشده است و هر برج این بارو در هر ماه شاخص نیمروز بوده است . امروزه خیابان غربی قلعه به دوازه برجی معروف است. در جنوب بنای وسط قلعه راهرویی است قرینه به طول 22 متر كه به صحن دوم میرسد. این صحنمستطیل شكل است و اضلاع آن 21 در 29 متر است .این صحن 16 اتاق و 11 كفش كن دارد وكف اتاقها 5/1 متر بلندتر از كف حیاط است . این قلعه یكی از بناهای معتبر تاریخی است كه با گذشت زمان هنوز استوار و پا برجا مانده است.
