شهرستان ساری مرکز استان مازندران است. شهر ساری در طول جغرافیایی 28/48 و عرض جغرافیایی 40/36 درجه واقع شده است. ارتفاع ساری از سطح دریا 40 متر است فاصله شهر ساری تا تهران 250 کیلومتر است و خط آهن سراسری ایران از این شهر عبور میکند رودخانه تجن نیز از این شهر زیبا می گذرد. از بهم پیوستن رودهای زارم رود و سفید رود و شیرین رود تشکیل شده است. در فاصله کمی از شهر سواحل زیبای دریای خزر قرار دارد که به راحتی قابل دسترسی میباشد. شهرستان ساری همانند دیگر شهرستانهای جلگه ای استان دارای آب وهوای معتدل خزری است. حرارت حداقل مطلق زیر صفر نیز گزارش شده است، همچنین متوسط درجه سالانه این شهر بالاتر از 16 درجه سانتیگراد است. شهرستان ساری مرکز تجارت و صنعت می باشد. تاسیس دانشگاه ، مراکز اداری و سیاسی استان و در ضمن نزدیکی به تهران باعث جذب سرمایه های زیادی در این شهر گردیده است و مهاجران فراوانی از نقاط دیگر کشور مشغول به کار در این شهرستان می باشند. شهر ساری دارای صنایع دستی فراوان از قبیل پارچه های دستبافت شامل پارچه های ابریشمی، پشمی، پنبه ای، جاجیم، چادر شب، چوخا، باشلق، دستکش، سفال و سرامیک می باشد. همچنین مرکبات مرغوب شهر ساری یکی از عمده کالاهایی است که صادر میشود. هتلهای شهر ساری میزبان مسافران و گردشگران سواحل دریای خزر می باشند.
بنای ساری مرکز استان مازندران رابه توس پسر نوذر نسبت میدهند که در قرن اول هجری به دست فرخادبن دابویه تجدید بناشدهاست. ریشه نام ساری نامشخص است. چند گمانهزنی غیر علمی در این مورد وجود دارد که عبارت است از: یونانیان باستان آن را زادراکارتا ، پایتخت تمدن هیرکانیا، ذکر میکنند، اشپیگل شرق شناس و نئونازیست آلمانی آورده که نام ساری کنونی برگرفته از نام قوم سائورو بوده که پیش از هجوم اقوام آریایی به ایران در شهر باستانی اسرم، که هم اکنون نام دهی در 10 کیلومتری ساری است، زندگی میکردهاند. ادوارد پولاک گمان دارد که نام ساری دگرگونی واژگانی سادراکارتا میباشد، دکتر اسلامی نیز در کتاب خویش نوشته که احتمال آنکه زادراکارتا از نام زردگرد، باشد نیز است. در کتاب تاریخ باستان نام سارو به معنی شهر زرد برای ساری به کار میرود؛ که دلیل آن را وجود درختان متعدد مرکبات خصوصا نارنج و لیمو میداند. همچنین ذکر میکند که احتمالا زادراکارتا و سارو یکی هستند . ظهیرالدین مرعشی نیز در کتاب « تاریخ طبرستان و رویان و مازندران » به روایت نوشته است که فرخان بزرگ شهر ساری را به نام فرزندش، سارویه ساخته است.