این آرامگاه در بیرون شهر قزوین قرار گرفته است.بنای آرمگاه كه نقشه مستطیلی دارد در دو طبقه ساخته شده است و طول آن 15 متر و عرض آن 60/12 متر است .طبقه زیرین شامل سرداب و آب انبار است كه با آجر و سنگ ساخته شده است و راه ورود به آن پلكانی است كه در جهت جنوبی بنا و زیر دو پنجره اتاقهای طبقه اول قرار دارد .طبقه بالا كه بخش اصلی بنا و آرامگاه است، نقشه ای خاص دارد . اتاق چهار گوش آرامگاه در ابعاد 20/4 متر در مركز بنا قرار دارد . در وسط هر یك از ضلعهای چهار گانه این اتاق طاق نماهایی با قوس نعل اسبی ایجاد شده است كه طاق نماهای شمالی و جنوبی به دو ایوان و طاق نماهای شرقی و غربی به دو راهرو متصل شده اند . ر چهار گوشه آرامگاه ، چهار اتاق قرار دارد كه با قوس گهواره ای پوشیده شده اند. اتاق آرامگاه با طرح چهار فیل پوش و كتیبه ای در بالا اجرا و تزئین شده است . كتیبه این بنا در حال حاضر فرو ریخته است برروی اتاق آرامگاه گنبدی آجری جای دارد كه روی آن با كاشی های رنگی با طرح هندسی تزئین شده است كه بیشتر آنها نیز فرو ریخته است و سنگ مزار شكسته است ، ولی بر روی آن تاریخ 1333ه .ق حك شده و نام تراشنده آن میرزا عبدالله هنوز بر روی آن خوانده میشود ینگ قبری متعلق به همسر رئیس المجاهدین كه آسیه نام داشته در دیوار شمالی اتاق آرامگاه نصب شده است.شخصیت مدفون در این آرامگاه میرزا حسن رئیس المجاهدین فرزند میرزا مسعود شیخ الاسلام قزوینی است .او از مجاهدین دوره مشروطیت در قزوین است كه در فتح تهران با سپاه آزادیخواهان كه از گیلان حركت كرده بود همكاری داشت و پس از فتح قزوین، سران مستبد این شهر را ازمیان برداشت.
