سید رضی الدین آرتیمانی از سرایندگان و عرفای معروف شاه عباس صفوی بوده استكه در نیمه دوم قرن دهم هجری در قریه آرتیمان چشم به جهان گشوده است. نام او سید محمد و تخلصش رضی ست. شرح حال وی در مقدمه دیوان اشعارش چنین آمده است در ایام كودكی نزد پدرش در ارتیمان می زیسته در دوران جوانی برای تحصیل علوم دینی به همدان مهاجرت نموده و مدتها به شاگردی میر مرشد بروجردی روزگار می گذرانیده است. در حوال سال 1000هجری قمری به اصفهان كه در ان زمان مجمع ارباب شعر و ادب بوده سفر می كند و در دربار شاه عباس جایگاه رفیعی به دست می اورد وبه دامادی شاه عباس در می آید .پس از سالها زندگی در اصفهان عاقبت راه بازگشت به زادگاهش را در پیش می گیرد و بر فراز تپه ای همینه خانقاهی بر پا كرده و عاشقان طریقت را رهنون میشده .میر رضی در سال1307 ه.ق چشم از جهان فروبسته و در محل خانقاه مدفون شده است.ساختمان آرامگاه وی بر فراز تپه همینه قرار گرفته است.از مهمترین آثار وی ساقی نامه و سوگند نامه است.
