این حسینیه بخشی از شانزده عمارتتو در تو و پیوسته ای است كه در سال 1275 ه.ق به سرمایه مرحوم حاج محمد رضای امینی از تاجران قزوین ساخته شده است .بنای حسینیه از سه تالار در جهت شرقی و غربی تشكیل شده است كه به موازات یكدیگر واقع دشه اند و با ارسی های چوبی زیبایی به بكدیگر ارتباط پیدا می كنند. تالار میانی از دو تالار دیگر بزرگتر است و طول آن 18 متر و عرض ان 5 متر است .طول و عرض دو تالار شمالی و جنوبی 1. و 5 متر است . در انتهای شرقی و غربی هر یك از دو تالارجنوبی وشمالی دو اتاق كوچك ساخته اند.تالار جنوبی دارای نه دهانه ارسی كشوییو مشبك با شیشه های رنگی بسیار زیبا از شاهكارهای هنری این مجموعه است. سقف تالار نیز دارای تزئینات نقاشی همراه با آئینه كاری است.تزئینات گچ بری چوب و آئینه كاری این تالار به گونه بسیار هماهنگ و زیبایی با یكدیگر تلفیق شده اند. تالار میانی كه از دو تالار دیگر بزرگتر است، دارای طاقچه ها و رفهای كاسه ای مزین به آئینه كاری و گچ بری بسیار زیباست . این تالار با دو پنج دری به تالارهای شمالی و جنوبی متصل میشود. در نیم دایره بالای پنج دری كه به ایوان شمالی راه می یابد بروج دوازده گانه نقش شده اند سقف این تالار به سه بخش تقسیم شده است: بخش میانی دارای تزئینات گچ بری همراه با آئنه كاری ،تزئینات هندسی جالبی پدید آورده اند.تالار از راه شش در در دو جبهه شرقی و غربی به اتاقهای دو سوی تالار ارتباط پیدا می كند. در زیر تالارها ،بخش هایی چون سردابه ، زیرزمین، شربت خانه ،انبار و اشپزخانه ساخته شده اند كه به هر دو حیاط شمالی و جنوبی راه دارند.حیاط جنوبی از حیاط شمالی بزرگتر استو حوض بزرگی نیز دارد. دیواره جبهه شمالی حیاط جنوبی سنگی است و نقشهای برجسته فراواین دارد.با گذشت زمان سنگهای دیواره فرسوده شده و بسیاری از نقشهای انها از میان رفته است.