شهرستان لنگرود تا تهران ۳۴۰ كيلومتر فاصله دارد. لنگرود در دامنه كوه قرار گرفته و آب و هواي معتدل و مرطوب دارد. اراضي آن و به وسيله رود لنگرود و شلمان رود مشروب مي‌شود.
لنگرود زماني بستر درياي (تي‌تيس) بود و در زمان آخرين شاه هخامنشي (داريوش سوم) از جمله ۱۲۷ولايتي بود كه خشك شد و لنگرود نام گرفت. نام لنگرود براي نخستين بار در سال ۵۱۲ ه.ق ذكر شده است. اين‌سال مصادف با سلطنت «سلطان محّمد بن ملكشاه فرامرزبن مردانشاه لنگرودي» است كه از زندان خارج شد و به‌كمك علاء الدوله مازندراني به لنگرود مراجعت كرد. در دوره صفويان، خصوصاً در زمان سلطنت شاه عباس‌اول، شهر لنگرود مركز حوادث مهّمي بوده است. در زمان نادرشاه افشار نيز لنگرود مورد توجه قرار گرفت. نادر براي سركوب تاتارهاي شرق مازندران و توسعه تجارت و دستيابي به دريا، لنگرود را براي ايجاد پايگاه و كشتي‌سازي انتخاب كرد. لنگرود امروزي يكي از شهرهاي مهّم استان گيلان است و جذابيت جهانگردي ممتازي دارد.
