يكي از مهمترين و با ارزش ترين آثار تاريخي و فرهنگي جزيره ي خارك آرامگاهي است كه در قسمت جنوب غربي جزيره همچون نگيني خود نمايي مي كند.
بناي اين آرامگاه كه تاريخ ۷۳۸ ه.ق را بر خود دارد، مربوط به حكمراني سلسله ي سلجوقيان در ايران است. اين بنا با دو گنبد هرمي شكل مضرس و گنبد مدور كوچك، زيبايي خاصي را بوجود آورده است. فضاي دروني اين بقعه با كاشي كاري ستاره ايي و هشت ضلعي تزيين شده است.
براساس اعتقادات اكثر محققين و مورخين، اين بقعه آرامگاه محمد حنفيه فرزند امير المومنين علي (ع) است و كتيبه ايي نيز بدين مضمون در داخل آرامگاه وجود دارد: «هذه المشهد امير المومنين محمد بنامير المومنين علي (ع) (كتيبه حسين النجاري)
بنابر اعتقادي، مير محمد حنفيه فرزند حضرت علي (ع) بر اثر ظلم و ستم بني اميه و بني مروان نسبت به خاندان بني هاشم از مدينه مهاجرت كرده و در راه بصره، در خارك اقامت گزيده و به دليل مسموميت فوت كرده است. كاشي كاري فضاي ديوار هاي داخلي آرامگاه، اغلب زرين فام و داراي اهميت فراواني است. آرامگاه مير محمد حنفيه از مهمترين زيارتگاه هاي موجود در جنوب ايران است». مجموعه آرامگاه مير ممد حنفيه با شماره ۲۲۰۵ توسط سازمان ميراث فرهنگي كشور در فهرست آثار ملي ثبت شده است. قلعه پرتغالي ها در شمال شرقي جزيره كه توسط «بارون كنيپ هاوزن» در سال ۱۷۴۸ ميلادي ساخته شده، از ديگر آثار تاريخي خارك محسوب مي گردد. برج و باروهاي اين قلعه اكنون به طور كامل تخريب شده است. گورستان مسيحيان، آب انبار، قناعت، گورستان اهل سنت و بقعه پير علم دار، از جمله ديگر آثار تاريخي و فرهنگي جزيره ي خارك محسوب مي شود.
