در کنار رودخانه ی درونگر در 2 کیلومتری شمال غرب منطقه ی درگز، محوطه ای باستانی وجود دارد. محوطه ای که به دلیل وجود آب بندی در ناحیه به بندیان معروف است. محوطه باستانی بندیان از آثار کشف شده در سال 1369 است و بزرگترین گچ بری یافت شده از دوران ساسانی می باشد. از زیباترین بخش های محوطه تالاری در ابعاد 8*10 است. در مقابل این تالار آتشدانی زیبا به چشم میخورد. آتشدانی از جنس گچ که جهت روشنایی اطراف تالار تعبیه شده است. در زمان ورود به تالار اولین و جالبترین قسمتی که به چشم می آید گچ بری هایی است که دور تا دور تالار را پوشانده است. گچ بری هایی زیبا و بی مانند که تاریخ ایران را در ذهن تداعی میکند. تصاویری از صحنه های مذهبی و تفویض قدرت و صحنه ی شکار و جنگ که روح ایرانی و اعتقادی در آن ها متجلی است. از دیگر بخش های محوطه باستانی بندیان آتشکده ی زیبایی است که دارای گچ کاری های با شکوهی با موضوعات مختلف می باشد. در این آتشکده برج خاموشی وجود دارد که محل تدفین زرتشتیان بوده است. در مجموع محوطه ی بندیان از آثار باستانی با ارزشی است که تماشای آن برگ هایی از تاریخ را در ذهن ورق می زند و آدمی را با تاریخ و سر گذشت مردمان این سرزمین آشنا می کند.
