شهر شیراز مرکز استان فارس میباشد و در عرض جغرافیایی 29/37 و طول جغرافیایی 52/32 واقع شده است. ارتفاع متوسط این شهر از سطح دریا 1540 متر است. فاصله این شهر تا تهران 895 کیلومتر و تا اصفهان 481 کیلومتر و تا بندر بوشهر 320 کیلومتر است. آب و هوای شهر شیراز نسبتا معتدل بوده و به همین علت باغ های سرسبزی در تمام نقاط شهر شیراز پراکنده می باشد که باعث اعتدال بیشتر در هوای شهر گردیده است. متوسط درجه حرارت سالانه شهر شیراز 3/17 درجه سانتیگراد حداقل مطلق آن 14 درجه سانتیگراد و حداکثر مطلق آن 2/43 درجه سانتیگراد میباشد. متوسط بارندگی سالانه شهر شیراز حدود 307 میلیمتر است و معتدل تعداد روزهای یخ بندان در طول سال در حدود 54 روز می باشد. سرسبزی و زیبایی شهر شیراز آن را معروف به شهر گل و شعر و عنوان عروس شهرهای ایران نموده است... صنایع دستی معروف این شهر حصیر بافی و سفال سازی و نقره سازی و قلمزنی، خاتم کاری و رنگ کاری و درودگری میباشد و همچنین وجود کارخانه های متعدد صنعتی و دانشگاه و آثار ابنیه تاریخی موجب معروفیت شهر شیراز گردیده است. گردشگری از صنایع اصلی شهر شیراز و هتلهای شیراز میزبان مسافران علی الخصوص در فصل بهار نارنج می باشد.
اولین اشاره به نام شیراز، بر روی لوح‌های گلی ایلامی به 2000 سال پیش از میلاد باز می‌گردد که در ژوئن 1970 در هنگام کندن زمین برای ساخت کوره آجرپزی در گوشه جنوب غربی شهر یافت شده‌است. لوح‌های نوشته شده در ایلام قدیم به شهری به نام تیرازیس اشاره دارد. با توجه به فونتیک چنین برداشت می‌شود: تیراسیس یا سیراسیس، این اسم از نام سیراجیس در فارسی قدیم گرفته شده است که بر اثر تغییر منظم صداها در زبان فارسی مدرن به شیراز تغییر نام داده‌است. نام شیراز بر روی سفال‌های پیدا شده از ویرانه‌های دوره ساسانی در قرن دوم پس از میلاد نیز رویت شده است. بر اساس نوشته‌های برخی از نویسندگان بومی، با توجه به شاهنامه، نام شیراز از نام پسر سومین شاه جهان یعنی طهمورث مشتق شده‌است. در کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید، به سر پر ستیجورج کامرون در سال 1314 خورشیدی به پیدایش خشت نبشته‌هایی عیلامی انجامید که بر روی چند فقره از آن‌ها به قلعه‌ای بنام «تیرازیس» یا «شیرازیس» اشاره شده‌است. همچنین مهرهایی مربوط به اواخر ساسانی و اوایل اسلام، در محل قصر ابونصریافت شده‌است که حاوی نام «شیراز» می‌باشند. ابن حوقل، جغرافی‌دان مسلمان قرن چهارم هجری، وجه تسمیه شیراز را شباهت این سرزمین به اندرون شیر می‌داند؛ چرا که به قول او عموماً خواربار نواحی دیگر بدانجا حمل می‌شد و از آن‌جا چیزی به جایی نمی‌بردند. براساس تحقیقات تدسکو شیراز به معنای مرکز انگور خوب است. هرچند این نظر توسط محققین دیگر مانند بنونیست و هنینگ رد شده‌است.
